Herinneringen uit de Kramersweide

Het is al lang geleden dat Jacob in de Kramersweide heeft gewoond. Veel bewoners hebben de familie Spier hier niet meer meegemaakt. Degenen die er al lang wonen kennen hem natuurlijk wel. Maar niet iedereen heeft echt herinneringen aan Jacob. De ene kant van de straat had niet zoveel te maken met de andere kant. Halverwege was een soort scheidslijn. Markant was Jacob zeker. Geliefd? Dat niet echt. Een aantal herinneringen – positieve en minder positieve – op een rij.

Rob Gudden, overbuurman

• De kracht van Jacob was dat hij kon zien hoe veel goed vlees een koe had. Boeren haalden hem daarom op met een dikke sigaar in de mond en een zwarte Mercedes.
• Rond Pasen moesten we altijd matzes eten. Het was daar smerig in huis, maar de matzes smaakten op zich wel.
• Maandagavond was vader altijd bridgen en moeder kegelen. Wij kinderen waren dan alleen thuis. Jacob wist dat. Om ons te plagen kwam hij belletje trekken. Op een keer, ik was toen een jaar of 15, was ik hem te slim af. Ik kroop achter een struik. En toen Jacob bij de deur stond heb ik hem een trap onder zijn kont gegeven. ‘En als je het nóg een keer doet, dan schop ik je de straat over.’ Jacob rende weg, hij was een angsthaas.

Maarten van Wezel en familie, overburen

• Jaap Spier bracht ons een keer een grote koeientong in een klein vloeipapiertje. Wij (kinderen) vonden dat zo vies en moesten er niets van weten, laat staan eten.
• Een van de eerste keren dat er vuurwerk werd afgeschoten in de Kramersweide, in de jaren 60-70, gingen Jacob, Salomon en Sophie in de kelder zitten. Ze dachten dat het weer oorlog was!
• Wij kregen van de familie Spier matzes mee, en deden daar thuis roomboter en suiker op.
• Jacob was een genie in het op waarde schatten van koeien. Hij werd door veehandelaren meegenomen voor zijn visie. Elke dinsdagmorgen ging hij om 4 uur naar de veemarkt in Doetinchem om te handelen, op zijn Sparta brommer met drie versnellingen. En dan kwam hij terug met een dikke stapel geld in zijn portemonnee.
• Jacob verfde zijn haar altijd zwart.
• Jacob deed vroeger mee met de wielerronde van Gendringen. Hij deed dan mee met de premiesprints van vijf gulden. En dan werd er omgeroepen: ’premiesprint van 5 gulden voor Jacob Spier uit Terborg’. Mooi vond ie dat.

Karel Thuis, verderop in de straat

• Vroeger ging ik na mijn werk regelmatig een biertje drinken bij zaal Arts in Gaanderen. Daar speelde ik vaak potje biljart met Jacob. Hij kon dat echt geweldig goed! En als hij dan gewonnen had, dan maakte hij een diepe buiging en wilde hij graag het applaus in ontvangst nemen.

Riet Wouters, verderop in de straat

• Bij de geboorte van Willem Alexander is Jacob naar Soestdijk geweest en had als cadeau voor de prins een lammetje meegenomen. Ondertussen had hij de hele tuin in de Kramersweide opgeknapt omdat de televisie zou komen….die is natuurlijk nooit geweest.
• Uk Boer (echtgenoot van Riet) bracht Jacob vaak met de auto ergens naar toe. Maar ondertussen pestte Jacob onze hond. Vervelend mannetje.

Jan Hollmann, verderop in de straat

• Bij de Ronde van Gendringen kon hij het niet bijbenen. Dan stopte Jacob even en wachtte tot de kopgroep weer kwam, en sloot zich dan daarbij aan.

Jannien Kroon-Roelofswaard, buurmeisje

• In de periode dat ik in de Kramersweide woonde, was ik erg jong, 8 jaar. Ik heb maar twee jaar naast de familie Spier gewoond. Mijn herinnering aan Jacob is geen leuke, hij slachtte altijd kippen achter het huis en liet de ingewanden liggen, waar onze honden dan weer heen wilden. Vervolgens gooide hij met stenen om ze uit de tuin te jagen. Wel heb ik leuke herinneringen aan zijn zus Sophie en broer Salomon: samen met hen piano spelen en zelfs een bezoek aan koningin Juliana op Soestdijk.